vrijdag 17 augustus 2018

Portugal

Ieder jaar ga ik met een vriendin een paar dagen op een korte vakantie naar een stad waar het op dat moment (hopelijk) mooi weer is. We doorkruisen dan hele dagen de betreffende stad, ondertussen genietend van al het moois wat die stad te bieden heeft én van de lokale lekkernijen. Na een aantal Spaanse steden te hebben bezocht, besloten we in 2017 naar Lissabon te gaan, tegelstad bij uitstek. De tegels op de muren van Lissabon vertellen de geschiedenis van de stad en van Portugal. Hier is onder andere meer over te lezen op deze site: www.portugalportal.nl/tegels-in-Lissabon. 



Lissabon.

Een van de hoogtepunten van dit bezoek was het nationale tegelmusum (Museu Nacional do Azulejo), in het oude klooster Convento da Madre de Deus in het westen van Lissabon.

Museu Nacional do Azulejo, Lissabon.

Het museum laat de historische, technische en artistieke ontwikkeling zien van de tegel in Portugal, vanaf de 15e eeuw tot heden, en biedt onder andere indrukwekkende tegeltableaus. Maar het leukste was het atelier dat zich rondom de binnenplaats bevond. Daar was een aantal mensen bezig was met onder andere het schoonkrabben van oude tegeltjes. En daar zijn ze waarschijnlijk nog wel een tijdje mee bezig: het atelier stond namelijk boordevol kratten en bakken met nog te krabben tegels en nog bij elkaar te zoeken tableaus. Als ik 20 jaar jonger was en mijn Portugees was beter, had ik gesolliciteerd... 













De meeste Portugese tegels zijn behoorlijk gecompliceerd en krullerig, dus lastig om te zetten in kruissteken. Maar al wandelend kwamen we dit huis tegen:


Lissabon.
Met dit als borduurresultaat:





Portugal beviel goed. Nog niet zo toeristisch en gestrest en vol vriendelijke Portugezen. Daarom gingen we dit jaar naar Porto. Minder fraai dan Lissabon, wel met een prachtig museum voor moderne kunst (Museo de Serralves van de architect Siza), en natuurlijk veel tegels.


Casa da Arquitectura, Matosinhos.
Vanuit de tuin van ons hotel zag ik een huis dat mij inspireerde voor een patroon waarvoor ik de vele 'restjes' borduurzijde die ik ook erfde, kan gebruiken, met donkere en lichte driehoeken:


Porto.

Toen ik er al mee was begonnen, zag ik pas dat de driehoeken verspringen. Bij mij dus niet...








Geen opmerkingen:

Een reactie posten